DANKBRIEF AAN MIJN DONOR
Zo'n twee uur geleden begon ik aan deze
brief. Ik kon me niet inbeelden hoe moeilijk het zou zijn om een
brief te schrijven aan de man die mijn leven redde. En, in zekere
zin, dat van mijn familie.
Nu meer dan een jaar geleden stelden de
artsen leukemie bij mij vast. Ze konden het behandelen en aangezien
ik reeds had besloten om 96 jaar te worden, twee keer de leeftijd die
mijn vader heeft bereikt, zei ik hen om het proces in gang te zetten.
Ik heb een geweldige vrouw, lieve kinderen en een kudde kleinkinderen
en het doet me plezier hen op te zien groeien.
Maar om dat te doen moet ik doorgaan met
ademhalen en het hart laten slaan. Ik kan nu niet opgeven! “Geef me
de pillen maar en ik vreet ze op. Al is het een zak met kiezelstenen;
als het helpt eet ik ze op. Ik zal dit overleven!”
Maar, zoals het gaat in het leven, er
is altijd een maar. In mijn geval had ik een donor nodig. En dat zou
een lange zoektocht kunnen worden. Maar (daar is de maar alweer) daar
was je. Terwijl ik streed tijdens de chemokuur met hoge koorts en
geweldig hoge hartslag brachten ze ons het goede nieuws dat ze jou
hadden gevonden. Ik had er nooit bij stilgestaan hoe bijzonder donors
zijn omdat ik mijn leven leidde. Natuurlijk wist ik dat er donors
bestonden maar dacht er nooit aan een nodig te hebben.
Na een korte rustperiode startten ze de
tweede kuur. Die ik begon met een nog grotere positiviteit en
sterkere vechtlust om jou. Ik kan je nu niet laten vallen natuurlijk.
En helemaal speciaal werd het toen we hoorden dat ik de stamcellen
vlak voor kerstmis mochten ontvangen. Ik weet niet of je religieus
bent, maar iedereen kent de betekenis van kerstmis; nieuw leven.
Zelfs onze heidense voorouders geloofden dat deze tijd, de
winterzonnewende, de start was van nieuw leven.
En voor mij en mijn familie is het een
nieuwe start.
Alles wat ik van je weet is dat je een
man bent en geboren in 1992. Nou, ik ben geboren in 1962 maar ik voel
me vandaag de dag veel jonger.
Ik hoop dat het doneren niet al te
ongemakkelijk voor je is geweest. Maar ik kan je verzekeren dat het
welbesteed is.
Op dit moment gaat het best goed. Ik
moet natuurlijk mijn conditie opbouwen maar dat gaat ook elke dag
beter.
Rest me nog deze simpele woorden te
spreken; dankjewel. Wat ik niet vaak genoeg kan zeggen.
En zit je een keer in de problemen;
denk dan maar aan mij. En ik zal je mijn liefde, licht en vechtlust
sturen. Dat ben ik je wel verschuldigd.
