Vanmorgen moesten we in alle vroegte alweer op de dagbehandeling van het MST zijn. Ik zou een beenmergpunctie met botbiopt krijgen. Dat is wat eerder dan de bedoeling was maar afgelopen zondag kreeg ik het tegen de avond koud en had later verhoging. Nog voor het koorts kon worden had ik al twee paracetamolletjes genomen.
Maandag gebeurde hetzelfde en dinsdag heeft Annette de afdeling Hematologie gebeld. Want bij mij waren de alarmbellen afgegaan.
Gelukkig ook op de afdeling Hematologie. En aangezien ik vandaag toch al een ruggenpunctie moest ondergaan hadden ze de beenmergpunctie er ook bij ingepland.
De beenmergpunctie is bij mij altijd wat lastig omdat ik er een aantal heb gehad waardoor het bot harder wordt. Uiteindelijk was de uitvoerende hematologe door het bot maar kon ze weer geen merg opzuigen. Het botbiopt lukte wel.
Voor het merg wilde ze, met mijn goedkeuring, het andere bot proberen. Dat betekent dat ik op de andere zij moest waarna ze het daar probeerde. Tevergeefs. Ook daar geen merg. Mogelijke oorzaken kunnen zijn, de behandeling en nog wat andere factoren. Geen reden voor zorgen. We hebben een stukje bot. In mijn geval, nu, iets belangrijker.
Maar mijn hele onderrug en heupgebied waren nu wel gevoelig. Beurs. En dan moest de ruggenpunctie nog komen.
De foto slaat nergens op maar staat wel leuk.
Ik overlegde met Tineke Duyts of de ruggenprik strikt noodzakelijk was of dat hij een keer zou kunnen worden overgeslagen. De laatste uitslagen waren toch altijd positief.
Ik zag er een beetje tegenop om mijn nu extra gevoelige rug en benen lastig te vallen met mogelijke elektroschokken.
Zij bedacht zich dat ook en dus werd de neuroloog afgezegd. Als het had gemoeten had ik het gedaan hoor. Ik kan veel hebben. Maar als dat zou betekenen dat ik de volgende twee dagen nauwelijks kon lopen schiet ik er ook niets mee op. Aangezien ik al zoveel minder beweeg.
Dus dat noem ik gokken. Verantwoord gokken.
En wist je dat het ziekenhuis vrijwel tegenover het Holland Casino staat.
