Jan

Zaterdag lag ik vroeg in bed en ik begon een beetje te rochelen vanuit mijn longen. Direct hebben we de dienstdoende internist gebeld. Komt u maar!

Voor de derde keer dit jaar naar de spoed. Daar ook foto's van de longen laten maken. Er zat iets wat een ontsteking leek. Een eventuele longembolie (infarct) was al wel gauw uitgesloten.

Goed, aan de antibiotica dus. Maar wel via een infuus, dus ik mocht blijven. Van de spoed naar de acute opname en daarna naar de E6. Gezellig, daar zijn we weer.
De antibiotica slaan aan en inmiddels ben ik ook al weer thuis en kan de kuur afmaken met tabletten.

Mijn eigen hematoloog was ook de dienstdoende arts op de E6. En uiteraard ging het ook over de leukemie. Nog belangrijker, mijn wil om door te vechten. Ik kan hier niet even vertellen hoe het gesprek ging, teveel details, maar het komt er op neer dat ik/we hem min of meer overtuigd hebben om de milde kuur die is afgebroken te herstarten.
Ik ben tenslotte wel een uniek geval volgens hem. Zowel in goede zin, snel herstel na kuren en stamcellen, als ook in de mindere, hartinfarct en terugkeer va de AML diep in het merg.
Hij wil de milde kuur wel weer opstarten, op mijn verzoek. Maar alleen als de pompfunctie van mijn hart voldoende is.

Dezelfde dag moesten we ook nog naar de cardioloog en de volgende dag had ik ook al een pompfunctietest te pakken.
Resultaat: 23% 
Dat is dus te weinig. Nu zijn we driftig aan het zoeken hoe dat percentage weer naar de 36 te brengen. (Voor mij de max.) Dit verhaal krijgt waarschijnlijk nog een vervolg.

Was er dan nog iets leuks deze week?
Zeker, dat was er.

Zoals jullie weten ben ik autoraceliefhebber en vooral de 24 uur van Le Mans ben ik gek op. Het weekend voor dat we naar de Mont Saint Michel gingen werd die verreden. En ik heb de race dan ook weer als vanouds van zaterdag 15u tot zondags 15u gevolgd. Achter de laptop, livetiming, Radio Le Mans en een livestream er op en gaan.

Nou, als vanouds? Niet helemaal. Normaal bleef ik de hele 24u op maar dat redde ik nu niet door de leukemie.
Maar een coureur voor wie ik heel veel respect heb reed op de zaterdag ook nog een race. Jan Lammers. Hij heeft geloof ik 24 keer meegedaan aan de 24 Heures du Mans.
Ik ben niet zo'n typische fan met posters boven het bedje maar ik kan Jan Lammers wel waarderen. Wat die man heeft gepresteerd in zijn racecarrière. En ook tegenslagen. Vooral op financieel gebied. Ook als teambaas of als commentator vind ik hem goed
Ik besloot spontaan hem via een berichtje mijn waardering voor hem te uiten.
Via facebook schreef ik hem dit;

 Hallo Jan, Ik schrijf je aan onder het account van mijn vrouw Annette. Maar mijn naam is Michaël Ganzeboom. Allereerst wil ik je op de valreep succes wensen voor de LMP3 race op Le Mans. Prachtig; Jan Lammers op Le Sarthe! Ten tweede wil ik je bedanken voor het plezier dat je me gegeven hebt in heel je race carrière. Je doorzettingsvermogen om te willen doorbreken in de F1 en later het opbouwen van het RfH team. Je successen in Le Mans. Maar ook leefde ik met je mee toen je als coureur/teambaas zag hoe Yoong de bandenstapel in knalde. Ik zag het op telemetrie via je website gebeuren. En later op tv je gezicht. Man ik kon wel janken. Maar ja, racen is emotie. En tegenwoordig geniet ik van je commentaar of beter je uitleg hoe, bijvoorbeeld, Max V zijn inhaalactie of verdediging voorbereid. Zoveel kennis die je met ons deelt die het volgen van een race nog interessanter maakt. Ik ben zelf ernstig ziek en ik denk niet dat ik nog fysiek een race kan bezoeken in de tijd die mij nog gegeven is maar ik hoop nog te kunnen genieten van je races en commentaar via tv of web. Heel veel dank voor wat je mij gegeven hebt, vooral de RfH jaren op Le Mans. En veel succes voor de rest van je carrière in welke vorm dan ook. En laat  liefde, licht en wijsheid je pad begeleiden. Groeten, Michaël Ganzeboom

Voor wie nu denkt wie is Jan Lammers. Ik heb geen (eigen) foto van hem dus googelen maar. Wel heb ik een foto van Jeroen Bleekemolen in de Nederlandse A1GP auto (2008). Jan was teamleider van het A1GP team NL.

Ik verwachtte niet direct een bericht terug maar hoopte het stilletjes wel.
En maandag in het ziekenhuis vertelde Wendy plots wat ze had gedaan. Zij had hem ook aangeschreven. Ik weet niet of dat het goede woord is voor dit. Stalken zou misschien beter op zijn plaats zijn. Alle contact mogelijkheden heeft ze benut.

Dit schreef ze;

Hallo,

Voor mijn ernstig zieke vader (acute leukemie/uitbehandeld) probeer ik het via hier. Hij wil heel graag een boodschap geven aan Jan Lammers.
Zou voor hem veel betekenen dat Jan Lammers dit leest (en misschien een berichtje terug stuurt. Via Facebook is dit niet gelukt. Waarschijnlijk krijgt hij honderden berichten)

En ja hoor ze had mail terug.

Beste Wendy,

Super dat je volhoud en me op deze manier benaderd, gelukkig zie ik het bericht nu wel!

Beste Michaël,

Wat fijn om te horen dat je zoveel plezier beleefd aan de autosport en ik ben gevleid door je aardige woorden over mijn eigen raceactiviteiten...
...Beste en lieve groeten van 

Jan Lammers & Familie

Lief hè van Wendy èn Jan, zo'n gewone man.
Maar wat er voor de rest in de mail staat blijft voor mij.